VEM historie

Geschiedenis

Uit interviews met oud-leden van de vereniging blijkt dat iedereen altijd met veel plezier heeft paardgereden op de Eindhovense manege. Zelfs een geweldige jeugd gehad heeft dankzij de liefde voor en vooral ook van paarden. Ali is een onuitputtelijke bron als het om herinneringen uit het verleden gaat. Je kunt je bijna niet voorstellen dat Ali net als Trudy overigens als kind bang van paarden was. Op twaalfjarige leeftijd begint Ali met paardrijden. Haar zussen Riek en Ank reden toen al, en Ali vond dat vooral erg stoer. Dat wilde Ali ook! In die tijd was paardrijden nog een elitesport. Er was zelfs sprake van ballotage. Op de manege stonden veel eigen paarden, er waren zelfs klanten uit België die hun paard op de manege stalden. De eigenaren van de paarden werden als vanzelfsprekend met mevrouw en meneer aangesproken. Men reed in officiële rijkledij inclusief hoed en zwarte jas en hield zich niet bezig met de verzorging van het paard. Dat was een taak voor de manege. Het paard werd gepoetst, verzorgd en opgetuigd voorgebracht. De eigenaar reed zijn paard en na de les of buitenrit werd het paard weer overgenomen, afgezadeld en verzorgd. Toch waren de manegeklanten fanatiek. Ze deden veel aan wedstrijden mee.

Als je bedenkt dat men vaak te paard naar een wedstrijd reed en weer terug, door weer en wind. Riek van den Broek herinnert zich nog een crosswedstrijd in Tilburg waar ze te paard naar toe reed. Op de manege stonden vooral veel Gelderse paarden. Ze hadden een goede conditie en waren niet vaak ziek weet Dr. Jansen zich te herinneren. En dat terwijl de paarden meer uren maakten dan onze paarden nu. De paarden van nu lopen gemiddeld twee uur per dag. In die tijd waardeerden de klanten de discipline in de lessen en de autoriteit van de instructeur. Na de les werd bijvoorbeeld altijd in het midden van de manege op de A-C lijn halt gehouden en moest iedereen tegelijk afstijgen. Van Cees van de Pol sr. moesten de paarden ook tijdens een buitenrit aan de teugel lopen. Cees zat dan de hele les achterstevoren op zijn paard om de ruiters in de gaten te houden en om aanwijzingen te geven. Hij hield van de natuur, en wees de mensen ook op de schoonheid daarvan. Ruiterpaden waren er toen nog niet. De paarden zijn op de manege altijd erg goed verzorgd en er werd heel voorzichtig mee omgegaan. Als er een nieuw paard op de manege kwam, dan nam Cees dat nieuwe paard altijd aan de hand mee over de weg om hem daaraan te laten wennen. En als er tijdens het buitenrijden keien op het pad lagen, dan stapte Cees af en raapte ze op, zodat de paarden hun hoeven niet zouden bezeren.

Er is veel veranderd in de loop der jaren. De ruitersport is recreatiever geworden. Dat uit zich ook in de rijkleding. Daarentegen is het dragen van een cap nu verplicht. Eigenaars van paarden verzorgen en zadelen hun paarden nu zelf, wat het contact tussen ruiter en paard zeker ten goede komt. Ook de meeste klanten zadelen en poetsen zelf de paarden voor het begin van hun manegeles. Die lessen verlopen nu gemoedelijker en minder streng. Toch waarderen zowel volwassen als jonge ruiters nog steeds een goede (strenge) les. Trudy geeft al sinds haar vijftiende les en de jeugdleden zijn gek op haar. Wim Bor, Martien van den Broek en Ali waren de instructeurs die in de lessen de puntjes op de ï zetten. Ook werden er springlessen gegeven door Henk en Bert van de Pol aan manegeklanten met eigen paarden en aan springruiters van buiten de manege. Tom Liebregts was degene die in de zomer met enkele avondlessen naar buiten ging. Ook Iedere zondag werd er met hem een lange buitenrit gemaakt. Dankzij de fantastische omgeving en het feit dat Tom die op zijn duimpje kende wist hij de ruiters iedere keer opnieuw te verrassen op onbekende paden en attent te maken op alles wat er in de natuur te zien was. Manegepaarden van nu staan hoger in het bloed dan de paarden van vroeger. Het is nu dan ook een stuk moeilijker om goede manegepaarden te vinden. Maar in verhouding met vroeger zijn er nog net zoveel zandhappers. Paarden met streken zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. De Nectar, Sultan en Pasop van vroeger zijn de Coolio, Moeson en Harry van nu. De vereniging telt inmiddels ruim 400 leden.
Er zijn ruiters die nog tot op hoge leeftijd hun hobby blijven beoefenen. Vijfenveertig jaar geleden verzon Cees van de Pol sr. de naam ‘filmsterrenclub’ voor een groep dames die hij lesgaf. Nog steeds begeleidt Ali iedere donderdagochtend een groep dames en tegenwoordig één heer op een ontspannen buitenrit.

Na de overname door Bert-Jan en Judith van de Pol-Couwenberg en na een ingrijpende verbouwing en modernisering is de manege uitgegroeid tot een modern bedrijf. De stallen bieden onderdak aan meer dan vijftig paarden.

Er is in 2002 een sfeervolle springwei van 40 bij 65 meter met overdekt terras gerealiseerd waar springwedstrijden op het hoogste niveau gehouden worden. De Eindhovense manege is prachtig gelegen. Manege- en pensionklanten kunnen buitenritten maken in een van de mooiste natuur-gebieden aan de rand van Eindhoven.

Historisch overzicht

1927	Op 1 oktober wordt de Eindhovense manege opgericht. De manege is gevestigd aan de insulindelaan bij het slachthuis in Tongelre. De Directeur is Karel Hensen.
1938	Diens opvolger Dhr. Moonen vraagt Jaap van de Pol om pikeur te worden. Jaap van de Pol verhuist met vrouw en zeven kinderen van Berlicum naar Eindhoven.
1940	De oorlog breekt uit en de manege (inclusief de paarden) wordt door de duitsers gevorderd. De manege biedt in oorlogstijd onderdak aan soldaten, materieel en munitie.
1945	Met Jaap van de Pol als directeur komt het manegebedrijf weer op gang.
1949	Afbraak oude manege en bouw nieuwe manege bij de watermolen.
1950	Opening nieuwe manege achter de oude watermolen aan de Herman Gortelaan. Er is nu plaats voor twintig paarden waaronder acht manegepaarden.
1951	In dit jaar wordt de jeugdvereniging Electra opgericht.
1958	Jaap van de Pol overlijdt op 22 juni op 57-jarige leeftijd. Cees van de Pol, een van de twaalf kinderen neemt het bedrijf over.
1963	Cees van de Pol en Ali van den Broek verloven zich. Een jaar later trouwen ze. Riek van den Broek is zoals in alle voorgaande jaren de trouwe hulp, steun en toeverlaat in het bedrijf.
1969	De SEM wordt opgericht (Stichting Eindhovense Manege). De manege moet plaats maken voor de waterbollen en wordt afgebroken.
1970	Opening van de nieuwe manege aan de Roostenlaan op 18 januari. De politiepaarden krijgen een eigen stal.
1974	Eerste nummer van de Chambrière verschijnt.
1978	Het 50-jarig bestaan van de VEM wordt gevierd. Ook wordt in dit jaar de CAP (Club Aangespannen Paarden) opgericht.
1985	Cees van de Pol overlijdt in december op 55-jarige leeftijd. Met behulp van de kinderen, met name van Trudy neemt Ali het roer over.
1999	Bert-Jan van de Pol trouwt met Judith Couwenberg. Zij nemen de manege over en zijn nu de eigenaren van het bedrijf. In het verleden was de stichting eigenaar van de manege.
2001	Nikki van de Pol onthult na een ingrijpende verbouwing en modernisering van de manege een gedenksteen.
2001	Bert-Jan van de Pol wint de Coupe d'Eric Wouters in Monaco op Lord Adelheid.
2002	Realisatie van springwei van 40 bij 65 meter. Groot jubileumfeest ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de Vereniging Eindhovense Manege.
2009	Het beheer van de manege wordt overgenomen door Hippo d'Or.
2011	Hippo d'Or trekt zich terug en Judith Couwenberg neemt het beheer van de manege weer over.
2016	Bereden politie verhuist naar Boxtel.
2019	De BEM ("stichting Behoud Eindhovense Manege") wordt opgericht.
2019	De exploitatie van de manege wordt per 1 mei overgenomen door Henk van de Pol met "H. van de Pol Eindhovense Manege B.V."
2022	Laatste nummer van de Chambrière verschijnt. Vanaf nu versturen we nieuwsbrieven per email.
2023	Het bedrijf van Henk van de Pol gaat helaas failliet op 12 september. De VEM richt de "stichting Exploitatie Eindhovense Manege" op en gaat daarmee vanaf oktober een deel van het manegebedrijf exploiteren.